Verslag Sinterklaasfeest VVO 2

De ochtend van zaterdag 17 december is aangebroken. Dit belooft een dag vol spanning en avontuur voor de dappere strijders van VVO 2 te worden.
Voor een enkeling ging deze ochtend het wekkertje al vroeg,  de laatste cadeautjes werden geshopt en de gedichten werden tot in de kleinste details nog eens doorgelezen of aangepast.  Gedichten en cadeautjes? Ja, dit jaar zijn Sint en Piet iets later dan gepland ook nog voor VVO 2 in actie gekomen. Na een deze laatste aanpassingen, was om 15.00uur het moment van de waarheid aangebroken en dropen de spelers stuk voor stuk binnen op sportpark 'de Streng'. Daar, in het zaterdagmiddag zonnetje stralende kantine waar menig rood-geel hart sneller van gaat kloppen, bevond zich het strijdtoneel van deze sinterklaasviering van de VVO 2. Maar zoals bij elk wederzien van dit gezelschap, zitten er altijd enkele laatkomers bij. Ook dit keer was Pieter Knoop weer iets te lang bezig met de ‘finishing touch’ aan zijn glanzende coupe. Pieter en de verdere laatkomers werden direct verwelkomt door de roe van zwarte piet en de zwoele maar iets teleurgestelde stem van sinterklaas..
 
Enkele ogenblikken later verzamelden alle gegadigden zich rondom een tafel rijkelijk gevuld met pepernoten, snoepgoed en cadeautjes. Verassend was de eerste discussie die ontstond doordat er door een enkel persoon alleen maar snoep  bij elkaar gespaart werd. Namen zullen worden vermeden maar er gaan verhalen dat Sietse Wijbenga geen pepernoten meer lust. Uiteindelijk werd deze discussie gruwelijk onderbroken met een mededeling dat alle telefoons moesten worden ingeleverd. Voor de meesten in dit gezelschap was dit geen enkel probleem. Echter voor Siemen-Jan was dit een lastige uitdaging. Hand en telefoon zijn voor hem namelijk niet los van elkaar te denken. Een vergroeiing van de techniek met de werkelijke wereld om ons heen wordt dit ook wel genoemd.  Na een lange strijd die uiteindelijk werd gewonnen door de werkelijke wereld, zat er voor Siemen-Jan niks anders op om voor even afscheid te nemen.
Afijn, tijd om te dobbelen. Daar waar de dobbelvaardigheden van Jacco de Jong werden gemist, vulde Jacob dat deze keer prima in! Geen wonder dat deze jongen vrijgezel is, met zulke soepele polsjes! Na een mooie voltreffer waardoor de 6 stippen naar het plafond wezen, kon daar het eerste  gedicht worden opgedragen. Dat uiteindelijk een ieder wel een keertje geluk had met de juiste worp, moest André het ontgelden met een grote teleurstelling. Dit weerspiegeld misschien ook wel de trefzekerheid op het doel van deze spits.  Verder lieten Sint en Piet dit jaar merken dat ze de gedichten met ziel en passie hebben geschreven. Het grootste deel van de meest poëtische literatuurstukken vervagen als sneeuw voor de zon vergeleken met wat onze favoriete Spanjaarden dit keer op papier wisten te krijgen! Boze tongen beweren echter dat Gerrit ‘Kieviet’ de Jong zijn pen van zolder had gehaald, om de Sint hier en daar te helpen.. Onder het genot van een hapje en een drankje, werd er aandachtig naar iedereen geluisterd. Daar waar Marco maar geen genoeg kreeg van het voorlezen, was het vooral Ruben die er tijdens zijn gedicht de kantjes vanaf liep! Of kreeg Ruben het eerder Spaans benauwd toen hij mocht plaatsnemen op de Sint zijn knie..
Uiteindelijk was het einde dan daar, en was een ieder na het lange voordragen hoognodig toe aan een fles ‘gerstenat’.

De Sint en Piet werden bedankt, en Pier kon eindelijk uit zijn benarde positie ontsnappen.
Met een zware avond voor de boeg, is natuurlijk een goed voedingsschema van levensbelang!
Gelukkig waren de organisatoren van dit spektakel zich daar goed van bewust. Het team liet zich door twee gele tot busjes omgebouwde Ferrari’s verplaatsen naar Dokkum.  VVO 2 en haar staf mochten hier aanschuiven bij de Kota Radja. Door enkele mooie dames kregen wij onze plaats toegewezen en het duurde dan ook niet lang voordat Sven zijn eerste bordje met gezonde groentes had opgehaald. Hierop volgden de andere spelers dan ook direct en er werd genoten van al het lekkers wat deze toko had te bieden. Dat over smaak niet valt te twisten, bleek ook hier maar weer. Johannes Huisman kwam niet verder dan het soft-ijs, Richard ging voor sponsoring van de lokale visboer, Douwe Kroosdsma voor de simpele boerenkool stamppot(met een dikke worst uiteraard)  en Douwe Wouda kwam er om 21.30uur pas achter dat er überhaupt eten was!

 

Omdat de avond nog jong was, werd besloten om richting het sportcafé te verkassen. Daar waar Jopie liever even rustig wilde uitbuiken, dook Jelmer het liefst direct naar de keu. Waar Jelmer en zijn kornuiten lieten zien goed met gladde ballen om te kunnen gaan, stond de ander pacman te spelen op een antieke spelcomputer.  Na Pieter Wouda zijn 17e toiletbezoek, gingen de manschappen verder op jacht. Echter valt er met geen pen te  beschrijven wat er zich verder deze avond afspeelde,  en blijft dit voor de meesten een mooie herinnering.

VVO 2 en haar staff kan terugkijken op een mooie middag, avond en vroege ochtend.